De "Hoffnung" wier hunnerd Dag ünnerwegs,
Se seilt von Hamborg na Valparaiso.
Se seilte goot un se seilte hart,
Se harr so'ne gode un kostbareFracht.
Un as de Ool nu flucht un gnattert,
Dor keem de Düvel över de Reeling kladdert.
Wenn mi in tein Dag na'n Kanal dubringst,
Denn kriggst mein Seel, so woor asdu stinkst.

De Pott leep negentein Milen toletzt,
Dor harr de Düvel de Skyseils besetzt.
Un as se nu kemen in'n Kanal to deStell,
Dor seggt de Düvel, "Nu her mit deSeel!"
Dor seggt de Ool, "Nu lat di man Tiet,
Wi goot to Anker bi Cap St. Patrick."

De Düvel de weer vör Freud ganzweg,
He leep op de Back,
sett den Ankerup Slip.

De ole Timmermann harr grote Freud,
He harr den Düvel sien'n Steertmitvertäut.
Un as de Anker nu suust an denGrund,
Suust de Düvel mit, disse Swinehund

kiek an!